سرچشمه این ماهی ها زندگانی من و تمام آن هایی ست که در گرماگرم حیاتشان اسیر سیاهی افسردگی شده اند…نمایانگر آنهایی که با وجود تمام تلخی روزگارشان باز هم جنگیده و شجاعتی هرچند ناچیز را بروز داده اند.
بدیهی ست که تاریکی را بیشتر از امیدشان می‌بینیم؛ اما همین امید های کوچک اند که مرا، ما را، و تمام کسانی که دچار رنج افسردگی شده اند، نگاه داشته است.
توانستم با غرق شدن در حجم های که آفریدمشان از بخش عظیم تاریکی ها راه گریز بیابم و بخش اندک به جا مانده را بپذیرم. حالا می دانم که همه چیز روشن نیست و زندگی همین سایه روشن های روح من و توست.
الهام داودی/ مرداد۱۴۰۱