توضیحات

مکن به نامه سیاهی مالمت من مست
تکه هایی جسته و گریخته از شعرهای فراموش شده مرا رها نمی کنند. باز می گردند, خود را بر من می نشانند, و مرا تا میز کار با خود می برند. همین تکه ها هستند که رنگها را برمی گزینند, و در مقابل چشمانم می رقصند. و می روند. من می مانم و حروفی در خوشنویسی همچون نقش مانده های رقص – واژه های فراری. گاه , لبخند مهربان حافظ بزرگوار را حس می کنم, شاید راضی شده باشد. پیش روی شما جای پای این رقاصان , تکه هایی جسته و گریخته از شعرهای فراموش شده. در همین راستا این بیت حافظ بزرگوار آمد و مصرع نخست آن نشست و ماند.
مکن به نامه سیاهی مالمت من مست که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت…